‘We kregen dat stomme Schloss van Heintje maar niet om’

Geboren in 1944 is hij een officieel kind van de oorlog, maar een muzikaal kind van de jaren ’50. Het decennium waarin de eerste muzikale herinneringen van Arnold Mühren nog nagalmen. De legendarische ‘Cat’ neemt ons mee op een muzikale reis door zijn leven.

“De eerste liedjes die ik hoorde, waren afkomstig van de radio, maar dat stelde qua beleving nog weinig voor in die tijd”, begint de inmiddels 81-jarige schrijver, componist en bovenal muzikant die furore heeft gemaakt met The Cats. “Een Philips buizenradio die ergens op een console stond in de hoek van de kamer. Als je het een beetje goed wilde horen, moest je op een stoel gaan staan. Het was echter wel de eerste muzikale beleving en dus mijn eerste herinneringen aan muziek.”

Duivels

Liedjes uit die tijd staan hem niet direct helder voor de geest, maar de muzikanten des te meer. “Dat ging vooral om Elvis Presley en Pat Boone. Die laatste werd een beetje gepropagandeerd als de fatsoenlijke tegenhanger van de rock ’n roll van Elvis. Dat werd ook nog eens gespeeld door donkere artiesten en dat was in die tijd helemaal duivels. Dus Pat Boone was het fatsoenlijke alternatief. Waar zijn plaat Bernadine nog wel een beetje ritmisch was, had hij ook van die voortslepende ballades. Hij kon goed zingen hoor, maar het kon mij niet echt bekoren.”

Wanneer Mühren een jaar of veertien is, wil hij een gitaar. Deze zal er uiteindelijk komen, zij het met een ‘muzikale’ omweg. “Al mijn voorbeelden hadden ook een gitaar. Neem een Elvis Presley. Die zag je op foto’s of op tv altijd met een gitaar in zijn handen, dus ja, dat wilde ik ook. Je had in die tijd op het viaduct in Volendam pas een muziekwinkel van Nanninga en daar hingen ze. De gitaren.”

Blokfluit

Mühren krijgt zijn moeder zover om mee te gaan naar de winkel. “Dit terwijl ze verschrikkelijk moeilijk liep vanwege haar ‘open benen’. Daar hadden heel veel vrouwen in die tijd last van en ik denk dat dit te maken had met ondervoeding in de oorlog. Maar ze ging dus helemaal mee naar het viaduct en daar aangekomen, liet ik dolenthousiast mijn vingers al over de snaren gaan en hoorde ik dat prachtige geluid. Tot mijn grote frustratie zat het echter niet in het budget en dus vertelde de verkoper van dienst tegen mijn moeder dat ik dan het beste kon beginnen met een blokfluit.”

De blokfluit gaat mee naar huis, maar het instrument is geen lang leven beschoren. “Ik vond het verschrikkelijk. Ik begreep niets van dat klieren met die gaatjes en dat je daar de toon mee kon veranderen. De blokfluit is dus vrij snel op een onvindbare plek in het huis beland en ingeruild voor een gitaar en nam ik gitaarles bij Cor Kes. Ik was niet echt een getalenteerd gitarist zoals een Jaap Kwakman (3JS) die tienduizend noten per seconde speelt. Ik kon een paar akkoorden spelen en daar bleef het wel bij. De muzikaliteit was echter wel ontluikt en vooral in het creëren van muziek.”

Heintje

En hoe! Want na zijn eerste optreden met Cees Veerman (Poes) op de Mulo-zolder in Volendam zullen Piet Veerman (Koster), Jaap Schilder en Theo Klouwer aansluiten en zij vormen eerst The Mystic Four, maar worden natuurlijk wereldberoemd onder de naam The Cats. “In het begin – toen wij zeg maar net bekend werden – kregen we platen aangereikt door de platenmaatschappij. In het begin waren deze nog bedoeld voor Cees als zanger, maar de grote doorbraak kwam met Times Were When. Wij vonden dit direct een goede plaat voor ons, maar vonden ook dat Piet dit moest zingen. Toen het opgenomen was, vonden we het zo goed dat we erop stonden dat dit onze volgende single zou worden.”

Het levert nog een flinke discussie op met de platenmaatschappij – die wisten het uiteraard beter – maar The Cats blijven op hun strepen staan en er komt uiteindelijk een compromis in de vorm van een dubbelsingle met Times Were When als A-kant. “Als die dan zou mislukken, konden ze altijd nog zeggen dat het andere nummer eigenlijk de A-kant moest zijn. Maar mislukken deed Times Were When natuurlijk niet, want de plaat heeft wekenlang op nummer twee gestaan in de hitlijsten. Achter Heintje met Ich bau dir ein Schloss. We hebben van alles geprobeerd, maar we kregen dat stomme Schloss maar niet omver, haha!”

Evergreen Top 1000

“In het begin hadden we er gewoon nog een baan naast. Ik als programmeur en Piet, Jaap en Cees bij Hein Schilder Bouw. Beroepsmuzikant worden, was in die tijd namelijk een sprong in het diepe waarbij je niet wist hoe diep het was. Op een gegeven moment was het echt niet meer te combineren en zijn we het avontuur aangegaan.” Een avontuur dat wordt gekleurd door memorabele trips naar Zweden – ‘voor een handvol mensen’ – maar ook Duitsland en later voor enorme volgepakte zalen in Indonesië waar zelfs de vice-president als VIP-gast aanwezig was en het hotel waarin The Cats verblijven door militairen bewaakt moet worden. Het eindigt met werkelijke talloze hits en liedjes die de tand des tijds met glans hebben doorstaan.

Getuige ook de liefst 29 noteringen in de Evergreen Top 1000. “Ik denk dat The Cats nog nooit zo populair zijn geweest als de afgelopen jaren en dat is voor mijn gevoel voor een groot deel te danken aan The Tribute To The Cats-band. Die spelen al meer dan twintig jaar voor volle zalen. We zien dit dan ook terug aan de Evergreen Top 1000 op Radio 5 waar heel Nederland op stemt en waar The Cats hofleverancier van is. Met meer titels dan The Beatles, Rolling Stones, Elvis, Abba en noem ze maar op. Het voelt voor mij zelfs een beetje als heiligschennis, maar ik ben er wel apentrots op!”

Muziek door de jaren heen

Jaren ‘50/60

“Deze tijd wordt toch wel ingekleurd door Elvis Presley, Pat Boone, maar later natuurlijk ook The Beatles, Rolling Stones, Kinks en de opkomst van de rock.”

Jaren ‘70/80

“Het decennium van de Eagles en Them/Van Morisson, maar ik was in deze periode vooral erg onder de indruk van Don McLean (Vincent, American Pie) en later Paul Simon. Zij waren de eerste muzikanten waarbij ik echt op zoek ben gegaan naar teksten. Ik was zo gefascineerd door de boodschappen die zij verkondigden in hun liedjes.”

Jaren ‘90/’00

“De tijd van de grunge en de rock van Nirvana, Pearl Jam en dat soort bands. Het schijnt voor sommigen de beste muzikale periode te zijn geweest, maar het is ietwat aan me voorbijgegaan, haha.”

Heden

“Ik vind 3JS echt nog steeds schromelijk ondergewaardeerd. De stem van Jan Dulles

– luister maar eens naar eens naar zijn vertolking van Unchained Melody op Youtube en lees vooral ook de commentaren van over de hele wereld – is echt magistraal en ook het vakmanschap van een Jaap Kwakman is ongeëvenaard.”