Fijne gesprekken

‘Hi ma, ben je er weer?’, zeg ik terwijl de lampen – eerst boven de tafel en daarna in de speelhoek – beginnen te flikkeren. Ik heb geen idee of ze me hoort, maar het geeft me een goed gevoel als ze gedag komt zeggen en we weer even kunnen ‘praten’. Gewoon over koetjes en kalfjes en hoe het gaat. Fijne gesprekken…

‘Het gaat goed met me, ma. En ook met Leontien en de kinderen. Jouw kleinkinderen. Je hebt er inmiddels vijf, waarvan vier meiden! Je wilde zo graag een kleindochter. Nou ma, die wens is dus uitgekomen.

Jayden heeft inmiddels verkering. Kun je jezelf dat voorstellen? Als of het gister was dat je hoofd, schouders, knie en teen met hem deed. Ik heb het filmpje nog steeds bewaard ma. Kijk er nog geregeld naar. Gewoon om je even te zien.

Je was zo gelukkig met je kleinzoon en wat zou je trots zijn geweest op je kleindochters. Ze stralen, ma. Ze zijn echt geweldig. De jongste, Yasmin lijkt sprekend op je, al moet ik zeggen dat ze ook wel een beetje op tante Hille lijkt. Of we daar nou blij mee moeten zijn, dat weet ik niet, haha!

Met Jopie en de meiden gaat het ook goed. We zijn van de week op Quinty’s verjaardag geweest. Tien jaar alweer. De tijd vliegt. Ada en tante Bep waren er ook en ze zijn nog net zo gek als vroeger. Maak je daar maar geen zorgen om. We hebben het nog even over je gehad. Zoals we het altijd over je hebben. Je wordt zeker niet vergeten.

Het is helaas niet allemaal rozengeur en maneschijn. Met pa gaat het niet zo goed. Ze hebben Alzheimer bij hem geconstateerd en hij gaat hard achteruit. Ik weet niet zo goed hoe ik ermee om moet gaan. Misschien kun je me een beetje helpen. Weet het anders ook niet. Heb het er moeilijk mee. Ook met het feit dat ik mezelf zeven dagen in de week het snot voor de ogen werk en het lijkt alsof ik altijd een stukje maand overhoud aan het einde van mijn geld. Wat dat betreft lijk ik dan toch een beetje op jou, haha!

Ik hoop dat ik jouw doorzettingsvermogen ook heb geërfd. Zodat ik – wat het leven ook op me afvuurt – nooit op zal geven en altijd zal blijven dromen. Want zoals een goede vriend van me laatste zei: ‘je hebt alleen even een klappertje nodig en ik gun het je zo.’ Ik hoop dat jij het me ook gunt, ma. Want ik wil niets meer dan jou trots maken. Ik hou van je, ma en ik hoop dat het goed met je gaat. Waar je ook bent.”

En terwijl de lamp nog een laatste keer flikkert, verschijnt er een lach op mijn gezicht en rolt er een traan over mijn wang. Fijne gesprekken…