Succesfull struggling

De laatste twee rondjes – van 12,5 (5km) – begint het zeer te doen, maar opgeven is geen optie. Hier heb ik 8 weken naar toe gewerkt. 8 weken sinds jaren dat ik weer echt fanatiek, 5 keer per week, aan het hardlopen ben. Mijn streeftijd is 22.30 min, maar nu doet het pijn. Echt pijn. Op dat moment galmen de woorden van Coach Bennet, de Nike-app, Head Coach, door mijn hoofd. ‘Struggling is succesfully not giving up.’ Onder aanmoediging van mijn ‘superhaas’ Thijs Mossel, Ton Koning en Robin Smit (duizend maal dank) zet ik nog even aan en besluit te worstelen tot het einde. Steeds denkend aan de talloze keren dat ik het bijltje er bij neer heb gelegd.

We kunnen deze spreuk – ‘struggling is succesfully not giving up’ – overigens toepassen op vele gebieden van ons leven. Zo worstelen (stuggle) we ook wel eens in onze relatie. En wanneer we door zo’n moeilijke fase gaan, lijkt die ene man of vrouw plotseling toch wel heel aantrekkelijk. Ren je weg op zo’n moment of je besef je dat worstelen niets meer of minder is dan succesvol niet opgeven en besluit je ervoor te vechten? Of als de druk op je werk toeneemt en je maar blijft hikken tegen die langverwachte doorbraak, leg je het bijltje er dan bij neer of doe je er een schepje bovenop om uiteindelijk te kunnen zeggen dat je succesvol niet hebt opgegeven? Geef je op na talloze afwijzingen of blijf je geloven in je schrijftalent en wacht je tot er iemand is die in je gelooft?

Zoals gezegd, heb ik gedurende mijn leven vaak genoeg het bijltje erbij neer gelegd – zelfs in het zicht van de haven – als het doel uit zicht leek en het geloof er niet meer was. Maar tegenwoordig niet meer. Ook vandaag niet, als ik in de laatste rondes nog weet aan te zetten en mezelf over die eindstreep weet te sleuren. Ongelooflijk trots, want ik weet inmiddels dat het doel niet het belangrijkste is. Het gaat om het proces. De weg er naar toe die er toe heeft geleid dat ik weer vijf keer in de week aan het hardlopen ben en werk aan mijn gezondheid. Net als dat het feit dat ik iedere dag schrijf en het me een steeds betere schrijver maakt.

Opgeven is geen optie meer. Worstelen zal het altijd wel blijven. Maar als ik weer vecht tegen de elementen, mijn benen zeer doen, ik weer een tegenslag of afwijzing te verwerken krijg, zal ik nu denken aan de woorden van Coach Bennet – struggling is succesfully not giving up – en gewoon door blijven gaan. Met een lach op mijn gezicht tot de finishlijn en/of mijn definitieve doorbraak…

PS. Ik liep uiteindelijk 21.35 min. Super trots!