En dan ben je plotseling die man die op zondag het vlees komt snijden. Of niet helemaal, want zelfs op zondag werk je. En dat al een flinke tijd. Quality time met je vrouw is iets uit vage herinneringen en je voelt stukje bij beetje de regie uit je handen glippen. Opgeslokt door de rat race die we het leven noemen.
Kort nadat ik uit coma ontwaak, neem ik mezelf voor om mezelf niet meer druk te maken om de kleine dingetjes. Duurt niet zo heel lang voor ik naar buiten kijken en mezelf hoor zeggen: ‘kut, het regent.’ Die kleine dingetje zijn ineens weer grote dingen geworden. Ik denk dat ik al eerder – en zelfs meerdere keren – mezelf heb voorgenomen om alleen nog dingen te doen waar ik echt gelukkig van word, maar inmiddels ben ik vergeten om die te prioriteren.
(drie) Boeken liggen al tijden half klaar op de plank en ik heb maar geen tijd om ze af te schrijven, terwijl ik daar écht gelukkig van word. Ik ben al maanden niet meer in Egmond aan Zee geweest om op visite te gaan bij vrienden en leuke dingen te ondernemen, terwijl ik daar écht gelukkig van word. De kinderen zie ik vluchtig en kan ik niet urenlang mee knuffelen, films kijken of mee spelen, terwijl ik daar écht gelukkig van word. En gewoon even niets doen – en inspiratie opdoen om nieuwe dingen te bedenken en te schrijven – lukt al tijden niet meer, terwijl ik daar écht gelukkig van word.
En dus spreek ik het idee voor deze blog midden in de nacht in op mijn voicerecorder om het vervolgens – terwijl de koningin op mijn schoot zit met mijn telefoon in haar handen een spelletje te spelen – in het half uurtje voordat ik de koningin naar school moet brengen uit te tikken. In mijn hoofd al bezig met de training die zo op het programma staat, de artikelen die ik moet uitwerken, de boodschappen die gedaan moeten worden, het eten dat gekookt moet worden, de kinderen die opgehaald moeten worden en alle dingen die ik nu nog vergeet (of simpelweg vergeet op te schrijven).
En hoewel ik met veel plezier naar mijn werk(zaamheden) ga, is daar plotseling het moment dat ik besef dat de dingen die ik met plezier doe ervoor zorgen dat de dingen die me écht gelukkig maken er al heel lang bij inschieten. En dus vraag ik aan ons aller cadeautje om me in ieder geval voor januari nog even niet in te roosteren. Druk ik even op de stopknop (of pauzeknop) om na te denken wat ik nou écht wil en wat nou écht belangrijk is voor me. Waar ik écht gelukkig van word. Want terwijl ik al geruime tijd mezelf een ongeluk werk en al het leuke erbij doe om mezelf wat ruimte te verschaffen, lijkt dat getalletje (met een minnetje ervoor) op mijn bankrekening maar niet te veranderen. En écht gelukkig word ik er ook niet van. Tijd voor bezinning.
Hoe zit het bij jullie? Doen jullie de dingen waar jullie écht gelukkig van worden? Of zijn die ook louter bijzaak?
Ik wordt van heel veel dingen blij en gelukkig en vooral als het met mijn eigen kids goed gaat
Ik vind het leuk te bakken en koken en chocolade maken 😜 doe ik zeker 1x in de week. en verder lekker onder de mensen komen