Een lach op mijn gezicht

Op deze prachtige nazomerdag ga ik vrolijk als altijd – en wellicht net dat beetje vrolijker – de deur uit voor mijn dagelijkse rondje hardlopen. Net als ik aanzet om te versnellen zie ik vier jonge zwanen in de sloot met de bips omhoog. Het is zo’n kolderiek gezicht dat ik spontaan een enorme lach op mijn gezicht krijg. Zoals ik de laatste tijd wel vaker een lach op mijn gezicht krijg. Gewoon van de alledaagse dingen.

Als ik beneden kom en ik zie mijn drie meiden samen op de bank zitten of de koningin is in slaap gevallen tussen haar knuffels (zie: foto) dan gloei ik van liefde met een lach van oor tot oor. Of een belletje van mijn opdrachtgever met weer wat extra schrijfklussen tussendoor. Mooie gesprekken met al net zulke mooie mensen, er is eigenlijk weinig meer dat ik me op zo’n moment kan wensen.

Mijn beste vriend (lees: zoon) in zijn element in de keuken bij De Botterwerf of de schilders die de buitenboel voorzien van een likje verf. Na vele jaren weer eens zonder de kids er even op uit of een rondje 4.12 m per/km met een herstelshake tot besluit. De wijze levenslessen van Johan Keizer maken me elke keer weer een beetje wijzer en Kevin Koning maakt Carlo Keijzer op zijn beurt dan weer een stukje grijzer.

Hulp uit onverwachte hoek of het lezen van een goed boek. Het zorgt voor een lach op mijn gezicht, hij zit er soms wel dagen – zelfs in mijn dromen – en kan er zomaar zijn, het kan door van alles komen. Door een gemeend compliment, een mooi liedje tijdens het werk of net voor het zingen uit de kerk (als-ie er eerst maar af is). Van mensen die succesvol zijn of iets bereiken of een flets van een meeuw die je net weet te ontwijken.

Van geweldige vrienden die eindelijk weer eens op visite komen of van de gemeente en haar plan voor het planten van meer bomen (eindelijk!). Tennisles geven aan de allerliefsten (als het eerst maar weer zo ver is) of een avondje op stap met Louise en Mariet. Het kan maar niet op met de pret. Die lach op mijn gezicht, je krijgt em er niet af ook niet voor even, want er valt zoveel te genieten, hier en nu in dit prachtig iets wat we noemen, het leven!