Griep dus. Al ruim twee weken volledig van de wereld en werkelijk tot niets in staat. En verandert er dan iets in het huishouden van de familie Lollie? Vrij weinig. Alhoewel, ere wie ere toekomt, normaal gesproken maak ik altijd het eten, zorg voor de boodschappen, neem ik de vuilnis voor mijn rekening en ontferm ik mezelf – meer dan mijn vrouw, durf ik wel te zeggen – over het wel en wee van de kinderen. De rest hoef ik niet naar om te kijken of mezelf zorgen om te maken, dat wordt allemaal geregeld. En nu ik dus uitgeteld ben, gaat alles gewoon door. Wanneer ik echter, zeker in deze toestand, te horen krijg dat mijn vrouw vanavond nachtdienst heeft – en ik dus zorg moet dragen over drie zieke kinderen – breekt het zweet me nog meer dan de afgelopen periode met griep aan alle kanten uit. Want hoe gaan we dit varkentje vannacht nou in vredesnaam wassen?!
Terwijl de kleur nog steeds van mijn gezicht is – van de schrik of de griep – is mijn vrouw allang begonnen met de voorbereidingen voor een vlekkeloze avond/nacht. De papjes worden – netjes op volgorde – klaargezet met daarbij de instructies hoe deze op te warmen. Bedjes – en eventueel noodzakelijke noodbedjes – worden in gereedheid gebracht. Het ontbijt wordt alvast voorbereid (en voorgesneden) in de koelkast gezet, de kleding voor de volgende dag alvast klaargelegd, spuugbakken in gereedheid gebracht en tot slot worden er boodschappen gehaald om de avond mee door te komen. Het enige wat ik moet doen, is een leuke film uitzoeken om…
Samen met oma te kijken. Want jullie denken toch niet dat ik dit in mijn eentje aandurf, hè? Nee, daarvoor heb ik de hulp van een vrouw nodig. En niet zomaar eentje. De hulp van Superoma!
 | BeantwoordenDoorsturenReactie toevoegen |
Haha jan ,goed geregeld heeft je vrouw dit ,knap maar snel weer op van deze erge griep
Beterschap ❤️🩹