Mythes & Legendes

‘Als we nou eens een avondje samen hebben, kunnen we van tevoren wel even een hapje halen bij Dika, die nieuwe delicatessenzaak van Carlo en Diana aan de Edammerweg.’ Zodra mijn vrouw uitgesproken is, kijken we elkaar aan en beginnen we tegelijkertijd keihard te lachen. Een avondje samen. Daar fantaseer ik – ook in een eerdere blog – al tijden over, maar ik ben bang dat het net iets is als een Fata Morgana.

Een mythe in het rijtje van de verzonken stad van Atlantis en andere legendes die je kent uit verhalen van lang, lang geleden, maar waarbij je steeds meer gaat twijfelen aan het bestaan ervan. Een avondje samen – met z’n tweeën, zonder dat je kind wakker wordt met een heftige ontsteking aan haar ogen waardoor je met gierende banden naar het ziekenhuis moet – is verworden tot de fontein der eeuwige jeugd. Soms heb je het idee dat iemand deze gevonden heeft, maar dan blijkt het uiteindelijk gewoon het gevolg van goede genen, een gezonde levensstijl of een ‘ouderwets’ potje Botox.

Dat avondje samen – met z’n tweeën en niet met twee kinderen op je hoofd en eentje boven schreeuwend achter de Playstation – begint steeds meer op Bloody Mary te lijken. Nee, niet die cocktail, maar de geest wiens verschijning je soms in de spiegel zou kunnen zien. De legende gaat dat ze een weduwe zou zijn die haar kinderen bij leven heeft vermoord. Al gaan er ook verhalen de ronde dat ze een heks zou zijn geweest die is omgebracht op de brandstapel en wiens ziel rusteloos blijft rondzweven. Nou vind ik het vermoorden van kinderen wat ver gaan, maar effe twee uurtjes achter het behang plakken, daar krijg je toch geen celstraf voor?

Afijn, dat avondje samen – met z’n tweeën en niet met een ziek kind snurkend aan de ene kant van de bank en de andere die jou en het andere gedeelte van de bank onderkotst – heeft inmiddels wat weg van de legende van El Dorado. Het ‘land van goud’ dat volgens de overlevering ergens in Zuid-Amerika zou liggen. Fransen, Engelsen en ja, ook wij Hollanders, zijn er al eens op uit getrokken om het goudmeer te vinden, maar hebben deze nooit gevonden. Het lijkt zowaar wel op…

Inderdaad, dat avondje met z’n tweeën samen op de bank…

PS. We blijven er gewoon in geloven dat het er ooit nog van gaat komen.