Wat is er toch gebeurd met goedenavond, goedendag of goedemorgen? Ik loop ’s morgens vroeg de straat op, een kop zonder zorgen. Ben zo’n zes kilometer op weg, flinke snelheid, hartslag 160, als een fietser mij tegemoet komt. Even recupereren en met mijn laatste adem, breng ik vriendelijk uit: ‘goedemorgen.’ Geen respons, geen handgebaar, niets.
Wat is er toch gebeurd met goedemorgen?
Ik loop verder, mijn gedachten blijven hangen, bij de fietser van weleer. Ben inmiddels toch zeker acht kilometer aan het lopen, tot het moment dat ik een wandelaar tegenkom. Met nog meer moeite, maar vriendelijk breng ik uit: ‘goedemorgen meneer!’ Mijn mond open, van ademloosheid en verbazing. Wederom in geen velden of wegen enige vorm van reactie.
Wat is er toch gebeurd met goedemorgen?
Hevig teleurgesteld in de mensheid vervolg ik mijn martelgang. Ik passeer het tien kilometerpunt. In de verte zie ik een oudere dame wandelen met haar hond. Hevig twijfelend kom ik dichterbij. Ga ik opnieuw een poging wagen of leg ik mezelf er bij neer? Het houdt een keer op, er bestaat geen goedemorgen meer. De dame is inmiddels binnen gehoorafstand en dan, met mijn laatste adem krijs ik bijna uit, ‘goedemorgen mevrouw!’ Opnieuw verbazing, het bestaat nog en wordt bevestigd door deze lieve mevrouw, die mij tegemoet komt met de zalvende woorden…
‘En ook een goedemorgen voor jou!’
ernstig maar fantastisch van de laatste vrouw
Je kan beter een goedemorgen hebben dan een slechte dag.
Jan, mijn broek zakt er vanaf … ik ben het zo met jou eens… vandaag maar weer meegemaakt . telefoon blijft aan het oor terwijl diegene geholpen wordt. Uiteraard maak ik een opmerking ( ik leer het nooit ) en krijg als reactie terug dat er geen bordje hangt met dat het niet mag 🫣. iets met normen/waarden/fatsoen/respect.