Terwijl ik er alles aan doe om deze griep te overleven, gaat het leven gewoon door en hoor ik de prinses (‘ik ben geen prinses, ik ben de koningin’) helemaal opgaan in haar eigen wereld. Een wereld waarbij de huiskamer is veranderd in een ponyrange. Inclusief pony’s, paarden, eenden, Cars-auto’s tot kangoeroes aan toe. En ze leven. Zoals het hele huis leeft.
Terwijl ik luister naar de prachtige fantasie die zich afspeelt in ons huis dwaal ik weer even af naar dat kleine huisje aan de haven. Waar onze slaapkamer – die ik deelde met mijn broer – veranderde in een marktplein. Overal kramen (van Playmobil) en stalletjes uitgestald met marktkooplieden die hun goederen aan de man probeerde te brengen. Plotseling werd de boel opgeschrikt door een gele vuilniswagen die diende als ‘getaway car’ voor de boeven die zojuist de bank hadden beroofd. De vuilniswagen had ik twee keer voor mijn verjaardag gehad van mijn ome Jan Lollie. De eerste gooide ik in een woedeaanval vanuit het bovenraam in de sloot. Moeders niet blij, ome Jan lachen.
Urenlang konden we ons verliezen in een wereld waarin de boeven de laadruimte van de vuilniswagen volstopten met kostbare goederen en vervolgens over het drukke marktplein scheurden op weg naar de vrijheid. Uiteraard achtervolgd door een scala aan politieauto’s en motors die de diefstal van de eeuw probeerden te verijdelen. Ik juichte vaak voor de ‘boeven’ en bouwde met dekens een geheim onderkomen waar de slechteriken zich schuil konden houden. Op een of andere manier had ik toen al een zwak voor de boeven. Zeker als ze een geniale ‘heist’ wisten klaar te stomen waar zoveel intelligentie en vernuft bij komt kijken.
Nu – terwijl ik hier aan het vierde perenijsje begin om die vreselijke keelpijn te verzachten – waan ik mezelf ook weer even kind. Een kind van wie de keelamandelen verwijderd zijn. Mijn amandelen mogen ze echter lekker laten zitten, maar wat zou ik graag kind blijven. Een kind dat zich zo prachtig in zijn of haar eigen wereld kan verliezen. Dat kind moet nooit verloren gaan.
Mooi verhaal Jantje