Even na de walgelijke opening van de Olympische Spelen ben ik voornemens om die hele Spelen links te laten liggen. Dat twee mannen de vrouwen in elkaar slaan in het vrouwenbokstoernooi werkt vervolgens ook niet mee. Toch besluit ik al snel om mijn mening te herzien. Dit om het simpele feit dat ik niet vind dat de sporters – die vaak hun hele leven opofferen om aan de Spelen te mogen meedoen – de dupe moeten zijn van een paar debielen die zoiets idioots bedenken. Waarom moeten zij de dupe worden van de waanzin die de wereld regeert? En het gaat niet om de Olympische Spelen alleen. Soms denk ik echt, kunnen we er niet beter gewoon helemaal mee stoppen? Niet alleen die Olympische Spelen, maar gewoon de hele mensheid tegelijk. Gewoon een grote bom erop en de dieren het laten uitzoeken. Dan kijken we over een paar miljoen jaar wel weer of er weer een nieuwe menssoort evolueert. Herkansing.
Dan ben ik plotseling helemaal niet zo tegen die zogenaamde Great Reset. Maar dan niet op een manier dat een of andere ongekozen Führer besluit wie er wel en niet mogen blijven of wie er wel of niet goed is. Het kan me werkelijk geen moer schelen met welke kant van het spectrum je sympathiseert. We doen het gewoon in 1 keer goed. Hoppakee, met z’n allen van dat bolletje af. Want laten we eerlijk zijn, als je als mensheid in 2024 – nadat we duizenden jaren hebben kunnen oefenen – nog steeds nog steeds niet in staat bent om gewoon samen te leven op een aarde die groot genoeg is voor nog minstens 8.000.000.000 mensen dan verdien je het gewoon niet.
Maar goed, dan denk ik weer bij mezelf; waarom moeten al die mensen die – net als ik – tegen oorlog zijn de dupe worden van een paar (het zijn er uiteindelijk namelijk echt niet veel) idioten die het nodig vinden om honderdduizenden veelal jonge mensen de dood in te jagen? Waarom moeten al die mensen die wel het beste met elkaar voor hebben en gewoon hun leven willen leven en genieten van al het mooist dat het leven te bieden heeft ook de aarde verlaten? Misschien omdat we het kennelijk met z’n allen niet voor elkaar krijgen. Ik weet het niet, maar ga ondertussen weer verder met mijn missie en dat is om iedere dag tenminste een iemand een lach op zijn of haar gezicht te toveren. En misschien een beetje te laten nadenken over bepaalde zaken. Als dat me ook nog lukt, is ook deze dag weer geslaagd.