Wanneer het aankomt op muziek kun je de wereld – denk ik – in twee kampen verdelen. De groep die vooral luistert naar de melodie en de groep die gepakt wordt door de tekst. Ik behoor, wellicht niet geheel verrassend, tot de tweede groep. En als er achter de tekst nog een prachtig verhaal verscholen zit, ben ik helemaal om…
Wanneer ik naar mijn eigen schrijfsels kijk – of het nou gaat om een blog, een boek of een filmscript – put ik veel van de inspiratie uit het dagelijks leven. Ik heb het geluk dat ik omringd word door een nogal uiteenlopend kleurenpallet aan mensen die mij op dagelijkse basis voorzien van een karrenvracht aan munitie.
Dit is regelmatig terug te lezen in mijn blogs waar kleurrijke personen als Carlo Keijzer (al gaat bij hem de kleur er zo nu en dan wel uit), Kevin Koning, Michelle Veerman, Tessa Jonk, Johan Keizer, Brenda Tuijp, Johan Mühren (de beste strafpleiter van Nederland & omstreken) Moon en Vera, Michel Schilder, Petra Molenaar, Bob Veerman en vele anderen vaak schitteren.
In mijn boeken is het niet anders. Ook daarin – of het nou gaat om een roman of een biografie – put ik vaak uit eigen ervaringen. En gezien mijn rumoerige verleden (laten we het heden ook niet uitvlakken) zorgt dat vaak voor leuke, grappige, authentieke en soms ook emotionele verhalen waar velen zich in herkennen of die ze in ieder geval laten lachen of aan het denken zetten.
Ik denk dat vooral het persoonlijke hetgeen is dat raakt. In zowel blogs als ook liedjes. En daarom vind ik het ook prachtig als ik zo nu en dan een verhaal voorbij zie komen achter een plaat. Zo’n plaat die je al tientallen, misschien honderden keren hebt gehoord, maar plotseling een heel andere lading krijgt.
Zo ook het prachtige nummer When September Ends van Green Day. Nadat ik het al talloze keren heb gehoord, zal ik het vanaf nu toch telkens met een ander gevoel beluisteren. Het liedje is namelijk geïnspireerd door de dood van de vader van Billie Joe Armstrong, de zanger van de band. Hij overleed in september 1982 toen Billie pas 10 jaar oud was. Na de begrafenis rende Billie naar huis en sloot zichzelf op in zijn slaapkamer. Toen zijn moeder op de deur klopte en vroeg hoe het met hem ging, antwoordde hij: ‘Wake Me Up When September Ends.’
Kippenvel…
Prachtig Jan , kippenvel monentje
Dank u! Had precies hetzelfde!