Een gelukkig mens

Als ik mijn telefoon open, komt er een jaaroverzicht in beeld. Jullie kennen ze vast wel, zo’n fotocompilatie van allerlei dingen die dat jaar de revue zijn gepasseerd. Normaal druk ik ze weg, maar nu besluit ik – samen met de koningin – deze even te bekijken. En dat zou ik eigenlijk veel vaker moeten doen…

Wij mensen – en ik voorop – zijn over het algemeen namelijk vooral vooruit aan het rennen. We vergeten om zo nu en dan even ‘in het moment’ te zijn, laat staan achterom te kijken. De hectiek van het leven biedt daar veelal geen kans toe. Even stilstaan bij alle mooie dingen die het afgelopen jaar – of de jaren daarvoor – gebeurd zijn, is er gewoon niet bij.

Ik noem ook de jaren ervoor, want nadat we het werkelijk prachtige jaar 2024 in foto’s voorbij hebben zien komen – het jaar waarin er zoveel mooie dingen zijn gebeurd – wil ‘madam’ uiteraard het overzicht van 2023, 2022, alle zaterdag, koken en weet ik wat nog meer bekijken. En ik kijk – soms zelfs geëmotioneerd – met haar mee.

En terwijl ik de mooiste momenten van de afgelopen jaren opnieuw langs zie ‘sliden’ – voetbalreizen met mijn beste vriend (lees: zoon) en Pieter Visscher, Euro Disney met het gezin, de kinderboerderij, Land van Bartje, spaarzame uurtjes tennissen met mijn beste vriend Lex, de geboorte van onze prinses en nog veel, veel meer – zie ik een glinstering in de ogen van de koningin verschijnen, slik ik zelf een brok in mijn keel weg en prijs ik mezelf een gelukkig mens.

En dat zou ik eigenlijk veel vaker moeten doen…