Twee keer met je ogen knipperen en het is alweer vrijdag. Werk ik mezelf weer in het zweet in de dojo van B-Active en ontwijk ik (dit keer wel) enkele klappen die op me afgevuurd worden. Eenmaal klaar bedank ik onze geweldige trainer en denk ik bij mezelf: ‘weer een week voorbij.’ Maar wat heb ik deze week nou eigenlijk gedaan?
Oké, ik ben deze week een paar uurtjes met mijn dochter bij de Holle Bolle Plons geweest, maar verder? Gesport en vooral gewerkt. Zeven dagen in de week en dat al maanden – inmiddels jaren – achtereen. Is dat nou echt het leven dat we ambiëren? Of is dit het leven dat de overheid ons toewenst? Ik vrees het laatste…
Want zelfs al werk je tegenwoordig zeven dagen in de week – mijn vrouw werkt er ook nog naast – dan is het aan het einde van de maand gewoon weer op. En dan heb je helemaal niet zo gek gedaan – twee keer boodschappen doen, is genoeg – laat staan dat je leuke dingen hebt gedaan of anderen blij hebt kunnen maken. Is dat dan wat er bedoeld wordt met: ‘You will own nothing and you will be happy?’ Het lijkt er wel op, al moet ik zeggen dat ik er geen klote aan vind, laat staan dat ik er ‘happy’ van word.
Dus zeg ik: my ass! Dit moet anders. Maar hoe? Wie komt met de gouden tip? De leukste, grappigste of meest hilarische wordt rijkelijk beloond. Ik heb toch zat en dat kan toch niet de bedoeling zijn, toch?