Kiss My Ass!

Net voor ik de deur uit wil gaan, vraagt mijn vrouw wat ik ga doen. ‘Boodschappen halen, zoals je me net hebt gevraagd’, antwoord ik naar waarheid. ‘In die kleding?’, countert ze. Ik kijk naar beneden (het is dan 29 oktober en nog steeds prachtig weer) en zie mijn trui, korte broek en slippers en antwoord zonder twijfel: ‘jazeker!’ voor ik vrolijk de deur uitloop. Wetende dat de tijd dat ik er ook maar iets om gaf wat een ander – behalve mijn familie en vrienden – van me vindt of denkt al vele jaren achter me ligt.

Geloof me, mensen hebben geprobeerd me te veranderen. Zelfs met medicatie (Ritalin, de ergste weken van mijn leven). Het heeft geen zin. Ik ben namelijk wie ik ben en daar moeten jullie het mee doen. Het is namelijk al moeilijk genoeg om jezelf te zijn in deze wereld, laat staan dat je jezelf continu voor moet doen als iemand anders. Om anderen tevreden te houden.

Wanneer we door de puberteit gaan, kennen de meesten van ons wel zo’n fase. We willen niet buiten de boot – of uit de toon – vallen en gedragen ons vooral zo maatschappelijk correct mogelijk. Of in ieder geval zoals er van ons ‘verwacht’ wordt. We nemen een rol aan en spelen die rol bij iedere publieke gelegenheid met verve. Soms moet er een burnout of erger aan te pas komen – of een giftige relatie – maar op een gegeven moment zijn we het gewoon zat. Zijn we er letterlijk moe van.

En dan gaat het roer om en is het tijd om echt jezelf te zijn. Of dat nou betekent dat je dus in november nog op slippers loopt of dat je besluit om een andere baan te nemen, is lekker aan jou. Het werkt gewoon zo bevrijdend om jezelf te kunnen zijn. Om niet steeds de schijn op te moeten houden voor de buitenwereld, maar gewoon te zeggen waar het op staat.

Ik ben hier wellicht te laat mee begonnen, ging ook mee in de groepsdruk, maar heb in de jaren die volgden een geweldige groep vrienden en kennissen om me heen verzameld die wars zijn van status. Bij wie je gewoon kunt zijn wie je bent en dat gun ik iedereen. Ik hoop dan ook dat de generatie na mij het lef en de branie heeft om eerder te kiezen voor zichzelf en vooral om zichzelf te zijn. En tegen een ieder die hier een probleem mee heeft te zeggen: Kiss My Ass!

BeantwoordenDoorsturenReactie toevoegen