Een geweldige uitdrukking die ik onlangs ergens opving. Het is een soort incompetentie die we – wellicht onbewust – veelvuldig toepassen in een relatie. Ik ben er echter van overtuigd dat het overgrote deel van de (lokale) politici zich ook tegoed doen aan een flink portie strategische incompetentie.
Strategische incompetentie dus. Wat dat is? Ik zal het jullie uitleggen aan de hand van een voorbeeld. Stel je nou voor dat jouw man (of vrouw) kok is en ongelooflijk lekker kan koken. Dan wil jij dus het liefst iedere avond genieten van zijn of haar kookkunsten (zie: foto). En dus kies jij er op dat moment voor om je ‘strategisch incompetent-troef’ uit te spelen. Want hoewel jij best wel een omeletje kunt bakken of een biefstukje kunt braden, doe je net alsof je alles aan laat branden zodat je iedere avond een overheerlijke maaltijd van man (of vrouw-)lief krijgt voorgeschoteld.
En geloof me, we doen het vaker dan we zelf waarschijnlijk doorhebben of toe durven te geven. Ik bedoel, ik kan echt wel stofzuigen, maar ja, mijn vrouw is daar nu eenmaal veel beter in (en ze vindt het denk ik nog leuk ook) en dus doe ik net alsof ik er helemaal niets van bak. Dat klusje – en nog een aantal klusjes, maar ik ga hier natuurlijk niet verklappen welke – gaat vanwege mijn strategische incompetentie dus mooi aan mijn neus voorbij. Laat mij maar koken, de boodschappen doen en de vuilnis wegbrengen. Daar ben ik ongelooflijk goed in!
Ik denk overigens ook dat een groot gedeelte van de politici (vooral aan den linkerzijde van het spectrum) in Den Haag – en ook in de lokale raadszalen – lijden aan een extreem geval van strategische incompetentie. Het kan namelijk niet zo zijn dat je echt helemaal niets kunt. Maar goed, als je maar lang genoeg doet alsof – en je er toch niet op wordt afgerekend – dan kun je gewoon weer vier jaar lang met je handen over elkaar zitten en net doen alsof je werkelijk nergens geen verstand van hebt. Behalve het ten gronde richten van ons land. Want daar zijn ze dan wel weer ongelooflijk goed in!