Dat de sterren op een of andere manier goed gepositioneerd staan en alles lijkt te kloppen. Zo’n dag. Je hebt wel eens van die dagen (alleen kan ik ze me niet meer herinneren)…
Dat je ’s ochtends wakker wordt, de kinderen liggen nog te slapen en je vrouw (of man) denkt precies hetzelfde. Je allebei nog even rustig kunt genieten van een momentje samen onder het genot van een kopje koffie (of Cola Zero in mijn geval) voordat het echt leven weer begint.
Zo’n dag waarop de zon je tegemoet schijnt (nu alweer klaar met die regen) en je kinderen met hun goede been(tjes) uit bed zijn gestapt. Waar je als een volleerd hairstylist de staarten in de haren van je kinderen tovert, ze zonder mokken hun kleren aantrekken en met de tandjes gepoetst met een Prodent-smile op hun gezicht naar school gaan. Zo’n dag.
Zo’n dag waarop de kilometers onder je nieuwe hardloopschoenen voorbij lijken te vliegen en waarop iedereen je vrolijk een ‘bijzonder goedemorgen’ toewenst en de wrap met humus (van Maza, uiteraard) met een plakje kipfilet en een beetje rucola zo uit een reclame lijkt te zijn ontsnapt.
Zo’n dag waarop je niet na hoeft te denken over de verhalen die je schrijft, omdat het lijkt alsof je vingertoppen als door magie richting de toetsen lijken te bewegen. Waarop die knappe collega je lief toelacht en zegt dat je er goed uitziet en je in alle eerlijkheid kunt vertellen dat je zes kilo af bent gevallen.
Zo’n dag waarop er even geen zorgen lijken te zijn, je dochter (lees: prinses) eindelijk weer eens tegen je aankruipt en vraagt of ‘we samen film gaan kijken’. Zo’n dag waarop je jongste spruit (lees: het beertje) eindelijk lijkt te beseffen dat het eten in haar mond moet en niet ernaast en het naar bed brengen van de kinderen geen strijd op leven en dood is. Zo’n dag dus!
Herinneren jullie nog zo’n dag? Nee? Ik ook niet, maar halleluja wat kan ik zo’n dag weer eens goed gebruiken.