Laten we er nou gewoon niet omheen draaien of (als mannen zijnde) stoer gaan lopen doen en er gewoon eerlijk vooruitkomen dat de wereld verloren is zonder vrouwen. Hoe ik aan die wijsheid kom? Heel simpel. Door te kijken wat er verandert in huis als je als man een week lang voor dood op de bank ligt. Weet je wat er verandert?
Helemaal niets! Zoveel dus. Vrouwlief neemt de (paar) taken van de man moeiteloos over en zorgt voor haar werk uit dat de kinderen netjes gevoed, gekleed en/of verschoond worden. Tandjes worden gekieteld, haartjes gekamd en fris en fruitig worden ze naar oma gebracht. Niet geheel toevallig ook een vrouw waarvoor niets te gek is.
Drie, vier, vijf – of in het geval van mijn lieve tante Hille – zelfs zes kleinkinderen tegelijk over de vloer, ze draaien er de hand niet voor om. De kinderen worden vermaakt als ware een heus entertainmentbureau, gaan wandelen, spelen in de tuin, krijgen thuisonderwijs en worden met het buikje gevuld en een lach op het gezicht weer overgedragen aan…
Vrouwlief (in dit geval, want manlief ligt nog steeds voor dood op de bank) en die brengt ze na haar werk weer thuis. Ze bekommert zich over haar man, kookt het eten, voedt de kinderen, doet het huishouden, werkt de was weg, zorgt dat manlief zijn medicijnen binnenkrijgt, brengt de kinderen naar bed, doet nog even snel boodschappen en neemt dan pas plaats op de bank voor haar welverdiende rust. Zoals ik zeg, er verandert eigenlijk niets.
Kijk nou eens wat er gebeurt als een vrouw een week ziek is… (spoiler alert, in de volgende blog zal ik een beeld schetsen).
mooi jan👍