Doe waar je gelukkig van wordt…

Kleine jongens willen ‘als ze later groot zijn’ vaak piloot worden. Zweven door de lucht, al die mooie stewardessen om je heen, ‘vakantie’ vieren op tropische oorden en ook nog eens een bak geld verdienen. Maar geloof me, ook een piloot heeft wel eens een baaldag waar hij verlangt naar zijn vrouw en kinderen die alleen thuis achter zijn gebleven…

Zo’n dag dat-ie liever tegelzetter zou zijn geworden. Paar uurtjes tegeltjes plakken, geen stress, goud geld verdienen en vroeg thuis waar de kinderen (uiteraard) dolblij zijn om je weer te zien en je direct in de armen springen. Maar goed, er zitten ook dagen tussen dat het allemaal even tegenzit. Koud, geen stroom op de bouw, tegels die breken en tot overmaat van ramp zijn die kleine vlegels ook nog eens niet te genieten als je thuiskomt. Tja, dan zou je toch liever kok zijn geworden.

Beetje klieren met eten – overal van proeven – aangenaam temperatuurtje in de keuken, leuke collega’s (bij De Botterwerf in ieder geval), iedere dag uitslapen en geen zeurende kinderen aan je hoofd als je thuiskomt. Die liggen dan tenslotte al lang en breed op bed. Maar ja, als kok werk je ook onder heftige stress, er zijn altijd wel van die nozems die het eten net te zoet of net te zout vinden en als anderen vrij zijn, ben jij standaard aan het werk. Had je toch beter (freelance) schrijver kunnen worden.

Werken wanneer het jou uitkomt, geen vieze handen, tijd om de kinderen naar school te brengen en lekker creatief bezig zijn. Aan de andere kant, deadlinestress, een onzeker bestaan en altijd maar die zoektocht naar inspiratie voor nieuwe verhalen. Gelukkig is daar dan de vrouw van de piloot die in de voortuin zit te wachten tot haar man terugkomt van een lange reis en denk ik bij mezelf…

Piloot, dat lijkt me ook wel wat. Beetje zweven door de lucht, al die mooie stewardessen om me heen, ‘vakantie’ vieren op tropische oorden en ook nog eens een bak geld verdienen. Misschien maar eens een blog over schrijven…