Hoewel ik diep respect heb voor mensen die 10 kilogram (of meer) afvallen in een maand ben ik in dit geval – voor eens in mijn leven – toch iemand die gaat voor de weg der geleidelijkheid. En terwijl ik weet dat het de reis langer en zwaarder maakt, draaf ik gestaag door richting het doel.
En door dat ‘gedraaf’ (5/6 keer in de week) – in combinatie met de maaltijden op maat van Klaas Tuip en de vele adviezen die ik mee heb gekregen van Jan Barn – ben ik inmiddels 8 kilo afgevallen. Zit ik een stuk beter in mijn vel en kan ik de zorgen die ik heb beter dragen. En geloof me, met twee jonge dochters (en een tienerzoon) die opgroeien in een steeds donker wordende wereld, maak ik me grote zorgen.
Maar ook in dit geval kies ik voor de weg der geleidelijkheid. Want het is de enige weg uit de duisternis. Geleidelijk aan, stapje voor stapje zullen we de rijen moeten sluiten, onze stem laten horen en kiezen voor de toekomst van onze kinderen. Een toekomst waarin ze kunnen zijn wie ze willen zijn, worden wie ze willen worden en bovenal kunnen genieten van de mooie dingen die dit leven te bieden heeft.
Ik heb het al eerder gezegd, het moet eerst slechter worden voor het kan beteren, maar dat het beter gaat worden, staat voor mij vast. We hebben als mensheid voor grotere uitdagingen gestaan en er hebben ‘grotere geesten’ getracht om ons te onderwerpen dan een paar globalisten en WEF-aanhangers.
Wij als mensheid vinden vanzelf onze weg en zullen uiteindelijk de weg van de liefde vinden. En ooit – ik zal het waarschijnlijk niet meer meemaken – zullen we een manier vinden om met elkaar in vrede te leven. Daar ben ik van overtuigd. Feit is wel, dat dit een hoop geduld zal vragen en een lange weg. De weg der geleidelijkheid.