‘Hoe wil jij herinnerd worden als je er niet meer bent?’ Deze vraag stelt een inmiddels goede vriend van me en heeft me vanaf het bewuste moment niet meer losgelaten. Hij vervolgt met ‘Of wil je helemaal niet herinnerd worden?’ En deze vraag maakt het nog even moeilijker.

‘Hoe wil je herinnerd worden?’ Het is een vraag waar je misschien nog nooit over hebt nagedacht – ik in ieder geval niet – en wellicht ook nog even niet over na wil denken. Maar nu deze me zo direct gesteld wordt, kan ik er eigenlijk niet meer omheen.

Natuurlijk hoop ik dat ik herinnerd zal worden. Door mijn gezin, mijn familie en mijn vrienden. En ik denk dat iedereen dat wel wil. Dat er na zijn of haar dood mensen zijn die de moeite nemen om herinneringen op te halen. En dat het dan vooral positieve herinneringen zijn.

En misschien zullen sommigen wel een grotere impact willen maken tijdens hun leven. Op de buurt, de omgeving, het land of misschien durven ze wel te dromen over een wereldwijd effect van hun daden? Maar waaraan willen ze dan herinnerd worden?

Wellicht aan het feit dat ze mensen de ruimte in hebben gebracht of dat ze een uitvinding hebben bedacht die ervoor zorgt dat er overal op de wereld eten verbouwd kan worden. Misschien wijden sommigen hun hele leven aan het lot van de dieren in de oceaan of staan ze op tegen het onrecht in de wereld.

Maar dat is nog steeds geen antwoord op de vraag van mijn goede vriend. Waar wil ik aan herinnerd worden? Nu ik er zo over nadenk, hoop ik vooral dat ik tijdens mijn leven al gezien word als iemand die veelal tegen de stroom inzwemt om mensen aan het denken te zetten. Iemand die een lach op de gezichten van mensen weet te toveren. Die mensen weten te motiveren of inspireren om het beste uit zichzelf te halen en vooral als iemand die de wereld iedere dag een stukje mooier wil maken.

En als ze mij dan na mijn dood toch willen herinneren, doe dat dan vooral als een goede vader, een goede vriend en een goed mens eigenlijk wel. Dat voorop.

PS. Ik ben ook heel benieuwd hoe jullie herinnerd willen worden. Dus laat het aub achter in de comments of onder de posts op de socials.

Eén gedachte over “De herinneringen die blijven…”
  1. mooi geschreven jan🙏 ik begin mezelf steeds beter te begrijpen, over het geen wat ik zou willen en hoe ik herinnerd wil worden, ik denk ook wel als een goed mens. Ik ben er al mee bezig! dankjewel voor dit geschreven stuk in ieder geval, groetjes

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *