Emotionele chantage

Nog niet zo lang geleden viel de straatprijs van de Postcodeloterij in Volendam. En ik gun het de winnaars echt ontzettend. Maar als we heel eerlijk zijn, vallen we uiteraard allemaal ten prooi aan onze eigen hebzucht en een stukje emotionele chantage van de bovenste plank.

Nadat wij net zijn verhuisd en komen te wonen in een ontzettend leuk hofje met dito buren komt het verhaal Postcodeloterij een keer ter sprake. Op dat moment ben ik nog geen lid. Sterker nog, ik vind sommige van de ‘Goede Doelen’ die de organisatie steunt dusdanig verachtelijk dat ik het ook niet 1, 2, 3 van plan ben. Maar ja, dan stel je jezelf voor dat straks die grote prijs bij jou in de straat valt. Alle buren blij en jij blijft achter sippend in een hoekje. En dat wil je niet. En dat weten ze bij de Postcodeloterij, dus spelen ze daaropin en word je uiteindelijk toch lid. Ja, ik ook.

En uiteindelijk spelen ze nog in op de hebzucht van de mens waardoor sommigen meerdere loten nemen in de hoop dat ze nog meer geld winnen. Als die tenminste ooit een keer valt. En dat doen ze goed, dat moet ik de mensen achter de loterij nageven. Je kunt het ze ook niet kwalijk nemen. Die mensen moeten ook eten en uiteraard nog meer geld aan die verachtelijke ‘goede doelen’ geven waarvan ik zeker weet dat 80% van de deelnemers er niet achter staat.

En dus betalen we ieder voor zich elke maand trouw ons lidmaatschap, winnen we af en toe een bakje Ben & Jerry’s en geven af op de ‘goede doelen’ die de Postcode Loterij steunt en dat iedere maand opnieuw. Onszelf beseffend dat we vastzitten in een web van emotionele chantage en er niet meer uitkomen, want stel je voor dat de buren dan de hoofdprijs winnen. Daar komen we nooit meer overheen. Denken we, tenminste…

Maar er is een uitweg. Er is een mogelijkheid om uit de grijpgrage klauwen van de loterij te blijven, geld te besparen en toch kans te blijven houden om de hoofdprijs te winnen. Er moet dan wel wat hebzucht opzij, maar het kan en het is nog veel leuker ook. Hoe dan? Door de koppen bij elkaar te steken en met de hele straat één lot te delen. Zo deel je met z’n allen de kosten, heb je allemaal evenveel kans op een prijs – die je vervolgens deelt met z’n allen – en ben je uiteindelijk met z’n allen even blij.

En een prettige bijkomstigheid is dat er minder geld gaat naar de zogenaamde ‘goede doelen’.