“Mijn liefde voor muziek is begonnen in de auto van mijn vader”, begint William vanuit zijn prachtige woning in Limburg waar hij woont met zijn vrouw en twee zoons. De woning – inmiddels verworden tot een B&B die luistert naar de naam Riad Agraba – doet aan als een heuse Arabische tempel. “Daar draaide hij altijd twee verzamelalbums waar ook nummers van The Beatles opstonden. In eerste instantie had ik nog zoiets van ‘wat is dit voor ouwelullenmuziek’, maar hij bleef het maar draaien. En of je het nou wil of niet, dan slaat de vonk op een gegeven moment toch over.”
Zijn eerste muzikale herinneringen dateren echter van voor de ritjes in de auto bij papa Bond. “Ja, ik weet nog dat hij altijd een liedje draaide van UB40. King, ken je dat?” Nog voor ik überhaupt antwoord kan geven, begint William het liedje te zingen. De woorden nog een voor een uit zijn geheugen citerend. “King, where are your people now? Chained and pacified. Tried in vain to show them how. And for that, you died.’ Daar danste ik als een malle op. Zo mooi vond ik dat. Reggae heeft me sowieso vanaf mijn geboorte tot op de dag van vandaag aangesproken.”
Onuitputtelijke bron
“In de jaren die volgde, hoorde ik het nummer Trouble van Coldplay en ik werd zo gegrepen dat ik echt alles wilde weten van het album. Waar anderen worden blootgesteld aan muziek en een liefhebberij ontwikkelen, werd hij bij mij bijna een soort obsessie. Dit zorgde ervoor dat ik muzikale zoektochten ben gaan doen die tot op de dag van vandaag nog steeds duren en eigenlijk nooit stoppen. Muziek is namelijk een onuitputtelijke bron en mijn honger naar muziek wordt nooit gestild. Ik heb het nodig om te kunnen leven.”
Zijn obsessie voor muziek zorgt ervoor dat hij het ook zelf wil gaan creëren. “Op mijn twaalfde ging ik samen met mijn moeder op pianoles. Ze schafte een piano aan en het leek me geweldig als ik stukken die ik zo mooi vond mee kon spelen. Stukken zoals Trouble, maar ook van de Italiaanse pianist en componist Einaudi waar ik toen al naar luisterde. Op dat moment nog niet wetende hoeveel tijd en studie daarin ging zitten voor je dat een beetje kon. Maar ik ben het gaan doen en een paar jaar later werd mijn moeder ziek en kwam ze uiteindelijk te overlijden. Ik heb toen echter besloten door te gaan met pianospelen. Ook om de herinnering aan haar in leven te houden.”
AlascA
“Ik heb overigens super weinig talent voor pianospelen”, gaat William verder. Dat klinkt toch vreemd voor iemand die het gehele, zeer succesvolle debuutalbum Actors & Liars van de indieband AlascA heeft ingespeeld. “Ik heb wel een goed gehoor voor melodie en arrangementen en kan iets dat nog niet bestaat creëren. Technisch gezien heb ik echter geen talent en het ontbreekt ook aan wiskundig inzicht waardoor ik slecht ben in notenlezen. Moet dus alles op mijn gehoor doen. Dat is enerzijds een kracht, want als je op je gehoor speelt, kun je dat met meer emotie doen dan wanneer je het citeert vanuit een notenboek. Ik merkte echter dat het me veel meer moeite kostte om stukken te leren dan andere pianisten.”
Aan doorzettingsvermogen schort het echter niet en dus leert hij wel de stukken te spelen die hem echt raken. Eerst met AlascA en later ook met zijn eigen album, Amor Fati. “Het album waar natuurlijk geen hond naar luistert, maar dat maakt niet uit. Je maakt het uiteindelijk voor jezelf en het feit dat je een stukje emotie kunt vertalen in muziek.”
Clannad
Zijn muzikale voorkeur evolueert gedurende zijn leven en hij luistert naar eigen zeggen ‘alles wat los en vast zit’. Zolang het maar ‘spannend’ is. “Bijna alle hitjes van tegenwoordig zitten akkoordenschema’s in die al duizenden keren herhaald zijn en mensen trappen er steeds weer in. Tegenwoordig worden dat soort liedjes met AI zelfs zo uit de mouw geschud en er wordt ook nog grof geld mee verdiend. Dat spreekt mij totaal niet aan, omdat ik meer met muziek bezig ben geweest dan een gemiddeld persoon en dus ook anders naar muziek ben gaan luisteren. Dan ga je meer op zoek naar iets anders dan de ‘gesneden koeken’ en dingen die je doorgaans veel hoort.”
Hoewel zijn smaak dus heel divers is, ontkomt hij ook niet aan de grunge in de jaren negentig met namen als Pearl Jam en Alice in Chains, maar ook de invloeden van huis uit met bands uit de jaren ’60 zoals Led Zeppelin, Fleetwood Mac en Van Morisson. Toch wordt hij ook gegrepen door een wat minder bekende band uit de platenkast van zijn vader. “Dat is de Ierse band Clannad. Daar ben ik groot fan van en ik moedig iedereen aan om daar eens naar te gaan luisteren.”
Muzikale steun
Nog niet zo lang terug wordt William ernstig ziek en begint hij aan een slopend revalidatieproces. Ook in deze moeilijke tijd is muziek een enorm houvast gebleken. “Muziek houdt me – samen met de steun van mijn omgeving – op de been. Ik kan er niet echt een titel aan koppelen of een band, maar sommige nummers koppel je aan een bepaalde tijdsperiode. De muziek die ik in de periode dat ik ziek was luisterde, heeft natuurlijk wel extra waarde. Als ik er dan toch eentje moet kiezen, is het het nummer Helena van Hugo Raspoet. Een triest nummer over een relatiebreuk van een man die zich niet meer herkent en die afscheid moet nemen van een vrouw waar hij zo graag gelukkig mee zou worden. Hij weet echter dat het niet gaat werken. Die dapperheid om los te laten omdat het beter is voor die andere persoon spreekt me erg aan. Daar zit een stukje zelfopoffering in wat ook heel belangrijk is geweest in de situatie waar ik inzat. Waarin je je eigen wensen en impulsen opzij moet schuiven en je volledig moet focussen op je herstel.”
1990 – 2000
“Fairport Convention vond ik geweldig mooi, als kind al. Ik noemde al The Beatles en Clannad. Die werden veel gedraaid. Op cd, inderdaad. Mijn ouders zullen wellicht een platenspeler gehad hebben, maar die heb ik nooit gezien of gebruikt.”
2000 -2010
“Ik luisterde in die tijd veel naar Elbow. Echt geweldig. The Beatles zit hier ook bij die ik toen echt ontdekte en heel sterk Coldplay met vooral de albums Rush of Blood To The Head en Parachutes. Die kwamen toen net uit. Zij hebben echt een sound en identiteit neergezet die uniek is. Daar heb ik echt waardering voor, al beperkt mijn waardering voor Coldplay zich wel tot het oude werk en zeker niet het nieuwe.”
2010 – 2020
“Toen zat ik al bij de band AlascA en was ik echt gek van Fleetwood Mac, Tame Impala en Orchestra Baobab. Ik heb ook heel veel naar Tool geluisterd in die tijd. Op standje 100!”
2020 – 2025
“Ik luister nu veel naar wereldmuziek. Vooral in de Afrikaanse en Arabische hoek, maar ook Joodse muziek. Geen mens die het kent, maar het is zo bijzonder omdat ze andere melodielijnen en stemgeluiden gebruiken. Het schrikt vaak wat af, omdat het niet Engelstalig is en we het niet kennen. Net als bij films. Je moet jezelf er echt voor openstellen en dan gaat er letterlijk een wereld voor je open.”