Wanneer ik om me heen kijk, naar de oorlogen overal ter wereld, mensen die elkaar afslachten, verkrachtingen aan de orde van de dag, overheden die niets doen dan ons voorliegen om zichzelf te verrijken, de media die enkel nog onwaarheden schrijft om diezelfde overheden in te dekken en nog veel meer ellende, maak ik mezelf ernstig zorgen over de toekomst van mijn kinderen.
Maar vooral denk ik – heel soms – misschien moeten we er maar collectief mee stoppen. En deze gedachte is helemaal niet zo vreemd. Het is namelijk niet een kwestie van of, maar vooral wanneer een van onze machtsgeile wereldleiders het welletjes vindt en een (of meerdere) van die kernbommetjes dropt. Vervolgens wordt het een groot schietspelletje en voor je het weet, is de mensheid (en helaas ook het dierenrijk) van de bodem van Moedertje Aarde verdwenen.
Maar, de aarde is er nog steeds en in tegenstelling wat sommigen – die hier een flink slaatje uitslaan – ons doen geloven, zal die zich herstellen. Er komt geen opperwezen of man met baard aan te pas, maar gewoon puur evolutie waardoor de natuur het overneemt. En wellicht is dat helemaal niet zo’n slecht idee. ‘Wij’ hebben als mensheid overduidelijk gefaald. Na al die duizenden jaren krijgen we het blijkbaar nog steeds niet voor elkaar om gewoon in vrede te leven, de vele rijkdommen die onze aarde rijk is fatsoenlijk te verdelen en bovenal om elkaar lief te hebben. Dus misschien moeten we de boel gewoon even resetten, de natuur zichzelf de eerste miljoen jaar weer laten herstellen en als de evolutie het toestaat, stappen we te zijner tijd weer vanuit zee aan land en proberen we het gewoon opnieuw.
Maar dan – en ik vraag het mezelf regelmatig hardop af – is het natuurlijk de vraag of we het dan wel goed zullen doen. Of maken we er gewoon weer een k*tzooitje van? Wat denken jullie?